پنجشنبه 9 فروردين 1403-19:55 شمسی /3/28/2024 7:55:39 PM
  • گروه مطلب:
  • کد مطلب:3054
  • زمان انتشار:چهارشنبه 8 آبان 1398-23:6
خودرونامه عملکرد فعلی ایدرو در توسعه صنعتی کشور را بررسی کرد

انفعال ایدرو بی ارتباط با سیاست های وزارت صنعت، معدن و تجارت نیست و به نظر می رسد این وزارتخانه به عمد قلمرو سازمان گسترش در خودروسازی را محدود کرده است. در چنین شرایطی، هنر مدیران ایدرو این است که بتواند نقش این سازمان در خودروسازی، حداقل تا وقتی روی کاغذ سهامدار ایران خودرو و سایپا است را احیا کند، درست مثل اوایل دهه 80. سازمان گسترش در این سال ها می توانست به مسائل مختلفی از جمله قیمتگذاری خودرو، کیفیت، اختلاف خودروسازان با قطعه سازان، تامین مالی، پیش فروش ها و حتی تخلفات و ناکارآمدی های موجود در ایران خودرو و سایپا ورود کند، اما ترجیح داد و یا ترجیحش دادند کناری بایستد و فقط تماشا کند. آیا انفعال ایدرو در خودروسازی همچنان ادامه خواهد داشت؟ 
عالی نیست

سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران (ایدرو) اگرچه روی کاغذ سهامدار دو خودروساز بزرگ کشور (ایران خودرو و سایپا) به حساب می آید، اما در عمل مدت هاست در سیاستگذاری های خودرویی به انفعال کشیده شده و نقش قابل دفاعی ندارد.

به صورت های مالی دو خودروساز بزرگ کشور که نگاه کنیم، متوجه می شویم ایدرو در هر یک از آنها دارای سهام است، سهامی زیر 20 درصد که هرچند اندک به چشم می آید، اما وزن آن بسیار سنگین تر از سهام اکثریت است. این سهام به ظاهر کم و در باطن پر قدرت، راه را برای حضور و نفوذ و دخالت های دولتی و حاکمیتی در بخش اصلی و بزرگ خودروسازی کشور باز گذاشته، تا جایی که در این سال ها اتفاقاتی مانند تغییر و جا به جایی مدیران عامل، قراردادهای خارجی و احداث سایت های تولیدی در داخل و خارج، در دل همین سهام اندک رخ داده است. اشتباه نکنید؛ این کارها را ایدرو انجام نداده، بلکه این سازمان تنها پلی بوده برای عبور و مرور دولت و حاکمیت در خودروسازی. نقش ایدرو در این سال ها در خودروسازی (منهای داستان رنو)، از یک سهامدار تصمیم گیرنده، به برگزارکننده نشست های تخصصی درباره صنعت خودرو و همچنین میزبانی مراسم های تودیع و معارفه مدیران عامل خودرو و سایپا تقلیل یافته تا مشخص شود پشت پرده، دیگران پازل تاکتیکی دو خودروساز بزرگ کشور را می چینند. اگر به اوایل دهه 80 برگردیم، متوجه خواهیم شد در آن دوران ایدرو نقشی محوری در خودروسازی داشته و شاهد مثالش نیز قرارداد پلت فرم مشترک X90 است. در آن مقطع، ایدرو به لطف مدیران قدرتمندی که داشت، در سیاستگذاری ها و تصمیمات مهم ایران خودرو و سایپا اثرگذار بود و این سازمان بود که پلت فرم X90 را میهمان خودروسازی کشور کرد. این در حالی است که طی چند سال گذشته ایدرو به سازمانی تقریبا منفعل در حوزه خودرو تبدیل شده و منهای تلاش هایی که در پسابرجام برای قرارد رنو انجام داد، حضوری کمرنگ در سایستگذاری های خودرویی کشور داشته است. در ماجرای رنو، مدیران ایدرو به خصوص منصور معظمی مدیرعامل پیشین این سازمان، بسیار تلاش کردند تا خودروساز فرانسوی شکلی جدید از فعالیت در ایران را به نمایش بگذارد، هرچند دست اخر حریف حواشی و سنگ اندازی های داخلی و البته تحریم نشدند.

در حال حاضر نیز نقش ایدرو در خودروسازی به حدی کمرنگ شده که مدیران ایران خودرو و سایپا برای رفع مشکلات و نیازهای خود به دیگر سازمان ها (مثلا ایمیدرو) رو می اندازند، گویی سازمان گسترش اصلا سهامدار آنها نیست.

انفعال ایدرو احتمالا بی ارتباط با سیاست های وزارت صنعت،معدن و تجارت نیست و به نظر می رسد این وزارتخانه به عمد قلمرو سازمان گسترش در خودروسازی را محدود کرده است. در چنین شرایطی، هنر مدیران ایدرو است که می تواند نقش این سازمان در خودروسازی را (حداقل تا وقتی روی کاغذ سهامدار ایران خودرو و سایپا است) احیا کند، درست مثل اوایل دهه 80. سازمان گسترش در این سال ها می توانست به مسائل مختلفی از جمله قیمتگذاری خودرو، کیفیت، اختلاف خودروسازان با قطعه سازان، تامین مالی، پیش فروش ها و حتی تخلفات و ناکارآمدی های موجود در ایران خودرو و سایپا ورود کند، اما ترجیح داد و یا ترجیحش دادند کناری بایستد و فقط تماشا کند. آیا انفعال ایدرو در خودروسازی همچنان ادامه خواهد داشت؟ پاسخ به این پرسش را زمان تعیین خواهد کرد، هرچند احتمالا جواب مثبت است.


نظر تایید شده:0

نظر تایید نشده:0

نظر در صف:0

.

نظرات کاربران

نظرات کاربران برای این مطلب فعال نیست

آخرین عناوین