گفته می‌شود در واقع رنویی ها قصد دارند این بار به صورت مستقل در ایران فعالیت کنند، هدفی که در دوران پسابرجام محقق نشد و خودروساز فرانسوی می‌خواهد بار دیگر شانس خود را بیازماید. نگاهی به مدل حضور رنو در خارج از فرانسه نشان می‌دهد "فعالیت مستقل" پاردایم کلی این شرکت است و از همین رو بناست ایران نیز در این گستره قرار گیرد.

طبق این الگو، رنو در خارج از فرانسه نیز کارخانه مستقل خود را دارد و در برخی کشورها با خرید شرکت‌های ورشکسته توانسته آنها را به مدار تولید بازگرداند. به عنوان مثال رنو در رومانی، کارخانه داچیا را احیا کرد و در روسیه بخشی از سهام شرکت آوتوواز این کشور را در اختیار گرفته است. رنویی ها پیش‌تر نیز در ایران دنبال پیاده سازی چنین برنامه‌ای بودند و حتی قصد داشتند پارس خودرو را بخرند، اما ناکام ماندند.

در دوران پسابرجام هم طبق قراردادی که رنو با سازمان گشترس و نوسازی صنایع ایران منعقد کرد، کارخانه بن رو سایپا به این شرکت واگذار شد، اما مراحل انتقال آن به خودروساز فرانسوی طبق برنامه پیش نرفت. با وجود این تجربه‌های ناکام، رنو باز هم به دنبال سرمایه گذاری مستقیم در ایران می‌گردد، اتفاقی که البته رخ دادنش منوط به جان گرفتن توافق هسته آتی و برجام و لغو تحریم‌ها است.

طبق شنیده‌ها، رنو قصد دارد در صورت موافقت مقامات ایرانی، کارخانه‌ای مستقل را در کشور احداث و در کنار آن، همکاری در قالب مونتاژ را با خودروسازان کشور نیز ادامه دهد. رنو این برنامه را در جریان قرارداد آل ۹۰ هم داشت و می‌خواست و با خرید زمین کارخانه کفش ملی، خط تولیدی مستقل را در ایران داشته باشد، اما از پس مانع تراشی‌های داخلی بر نیامد. در این سال‌ها رنو تنها خودروسازی بوده که قصد سرمایه گذاری مستقیم در ایران داشته اما موانع داخلی این اجازه را نداده‌اند.

با حضور مستقل رنو در ایران، ایران خودرو، سایپا و حتی شرکت‌های بخش خصوصی که با چینی‌ها همکاری دارند، رقیبی قدرتمند را در مقابل خود خواهند دید، بنابراین امکان شکل گیری رقابتی واقعی میان آنها وجود دارد. از طرفی، موفقیت رنو در پروژه فعالیت مستقل در ایران، می‌تواند پای دیگر خودروسازان را نیز به کشور باز کند، بنابراین بهتر است این فرصت طلایی از دست نرود.